Θεραπευτική Αγωγή με εφαρμογή Πρωτoκόλλου ή με Ιδιοσυγκρασιακή Προσέγγιση;

Πολύ συχνά, η δυτική συμβατική σκέψη, συμβαδίζοντας με τους γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, εστιάζει στη γρήγορη θεραπεία του δέκτη αγνοώντας , τις περισσότερες φορές την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου. Ως αποτέλεσμα ο θεραπευτής δεν αναζητά τους ιδιοσυγκρασιακούς παράγοντες που διαφοροποιούν τους ανθρώπους. Αν όμως επενδύσει χρόνο στο να βρει τα στοιχεία εκείνα που επηρεάζουν τον συγκεκριμένο, κάθε φορά δέκτη, τότε η αγωγή που θα προτείνει δεν μπορεί παρά να είναι εστιασμένη, εύστοχη και αποτελεσματική καθώς απευθύνεται με κατοπτρική ακρίβεια στην ανάγκη του κάθε ανθρώπου.

Θεραπευτική Αγωγή με εφαρμογή Πρωτoκόλλου VS Ιδιοσυγκρασιακή Προσέγγιση

Το να κάνει κάποιος ιδιοσυγκρασιακή αγωγή, θέλει περισσότερο χρόνο απ’ ότι να δώσει ένα έτοιμο πρωτόκολλο. Υπό αυτή την έννοια είναι αντιοικονομικό, τόσο σε χρόνο, όσο και σε πνευματική ενασχόληση. Η συμβατική θεραπευτική σκέψη κατηγοριοποιεί τους ασθενείς σε ομάδες που ονοματοδοτούνται από τις ασθένειες που η διάγνωση έχει ανακαλύψει. Έτσι, την ίδια αγωγή θα λάβουν δύο άνθρωποι που ο ένας κρυώνει, ενώ ο άλλος ζεσταίνεται. Όπως και κάποιος που χειροτερεύουν τα συμπτώματά του με την κίνηση, με κάποιον άλλον που αισθάνεται επιδείνωση με την ακινησία. Ή ένας εσωστρεφής καταθλιπτικός, με έναν εξωστρεφή υπερκινητικό.

Είναι λογικό οι μαθητευόμενοι εναλλακτικοί θεραπευτές, στην αρχή της ενασχόλησής τους με τους ασθενείς-πελάτες τους, να έχουν ανασφάλεια ως προς τα θεραπευτικά μέσα που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν. Γι’ αυτό και ζητούν από τους δασκάλους τους- στην αρχή πάντα- να τους δίνουν πρωτόκολλα θεραπείας. Όλοι τους όμως, καθώς αποκτούν εμπειρία, αρχίζουν να δημιουργούν τα δικά τους σχήματα και να απομακρύνονται από τα άκαμπτα πρωτόκολλα.

Η εμπειρία τους οδηγεί στην διαφοροδιάγνωση. Η διαφοροδιάγνωση απαιτεί γνώση, υπομονή, παρατηρητικότητα, εμπειρία αλλά και παραπάνω χρόνο. Για όποιον πιστεύει πως ο χρόνος είναι χρήμα, τότε η εναλλακτική πρακτική της υγείας, δεν είναι το καλύτερο πεδίο ενασχόλησης. Από την άλλη, ο εναλλακτικός θεραπευτής, δεν έχει πρώτη, στην κλίμακα αξιών του, την απόκτηση γρήγορου κέρδους. Ή τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε. Σίγουρα όμως, δημιουργώντας καλύτερα αποτελέσματα, σε βάθος χρόνου θα είναι κερδισμένος.

 

Δημήτριος Γιαννιώτης,
Καθηγητής εναλλακτικών μεθόδων, Φυσιοπαθητικός

X